Δέκα Διάσημα Cocktails Και Οι Ιστορίες Τους

Τα κοκτέιλ είναι ίσως η μόνη περίπτωση που αποδεικνύει ότι καμιά φορά τα πράγματα καλό είναι να μπερδεύονται. Το ίδιο μπερδεμένες, αστείες, ενδιαφέρουσες και πικάντικες είναι και οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από μερικά από τα πιο δημοφιλή και διαχρονικά κοκτέιλ. Κυριολεκτικά, να τις πιείς στο ποτήρι…

Bloody Mary
Φέτος, το γνωστό κοκτέιλ γίνεται 80 ετών. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχε η 18η Τροπολογία και η Ρωσική Επανάσταση δεν θα το είχαμε δοκιμάσει ποτέ. Ενώ το όνομα και η συνταγή του μπορεί να αμφισβητούνται, η γενέτειρα του όχι και αυτή είναι το Harry’s New York Bar στο Παρίσι, στην οδό 5 Rue Danou.

Το Harry’s άνοιξε την Ημέρα των Ευχαριστιών του 1911 από τον Harry MacElhone, αμερικανός αναβάτης που ενώ είχε το δικό του μπαρ στη Νέα Υόρκη αποφάσισε να τα μαζέψει και να φύγει για το Παρίσι. Το νέο μπαρ, με αέρα από Νέα Υόρκη, έγινε αμέσως καλοδεχούμενο στους διψασμένους για ποτό Αμερικανούς κατά τη διάρκεια της Ποτοαπαγόρευσης που έμαθαν να λένε στους οδηγούς ταξί του Παρισιού "Sank Roo Doe Noo!". Λίγα χρόνια αργότερα, περίπου στα 1920, πρόσφυγες που είχαν γλιτώσει από την Ρωσική Επανάσταση άρχισαν να καταφθάνουν στο Παρίσι, φέρνοντας μαζί τους βότκα και χαβιάρι. Ο μπάρμαν του Harry’s, Ferdinand "Pete" Petiot, άρχισε να πειραματίζεται με το νέο αλκοόλ, που αρχικά το βρήκε άγευστο. Την ίδια εποχή, ο Petiot έμαθε τον αμερικανικό χυμό ντομάτας σε κονσέρβα, που τις ημέρες της Ποτοαπαγόρευσης ονομαζόταν "κοκτέιλ χυμού τομάτας" στο μενού. Μέσα σε ένα χρόνο, ο Petiot έφτιαξε αναρίθμητες βότκες μέχρι να φτάσει να την ανακατέψει με χυμό τομάτας και ορισμένα καρυκεύματα, και Voila!, ένα νέο κοκτέιλ είχε γεννηθεί, με το όνομα "Bucket of Blood". Έτσι το βάφτισε ο Αμερικανός διασκεδαστής Roy Barton και το όνομα το δανείστηκε από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στο δυτικό Σικάγο που είχε το ίδιο όνομα. Το ποτό έγινε γρήγορα δημοφιλές στους Αμερικανούς, έτσι το 1933, ο Vincent Astor προσέλαβε τον Petiot στο King Cole Bar του St Regis Hotel στη Νέα Υόρκη. Το ποτό "έπιασε", κυρίως, ως υποτιθέμενη θεραπεία για το hangover αλλά με το όνομα "Red Snapper" (ακόμη έτσι ονομάζεται στο King Cole Bar). Αρχικά, έριχναν μια πρέζα μαύρο πιπέρι σε βότκα για έξι εβδομάδες για να δημιουργηθεί ένα μείγμα που ονομάστηκε "υγρό μαύρο πιπέρι", μια πραγματική έκρηξη στη γεύση της βότκας.
Το πότε τα άλλα μπαρ της πόλης άρχισαν να το αποκαλούν "Bloody Mary", έμμεση αναφορά στην Μαρία Τυδώρ, Μαρία Α' της Αγγλίας και της Ιρλανδίας, γνωστή για την αιματηρή βασιλεία της απέναντι στους Προτεστάντες, είναι ασαφές. Όμως, σε μια διαφημιστική καμπάνια του 1939 για την αμερικανική βότκα Smirnoff, ο διασκεδαστής George Jessel υποστήριξε ότι έδωσε στο κοκτέιλ το όνομα μιας φίλης του, της Mary Geraghty.
Όπως και να έχει, συνταγές με το όνομα Bloody Mary εμφανίζονται σε έντυπα, τουλάχιστον από το 1946. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ο οποίος πιθανότατα θα κατέβασε κάμποσα Red Snapper στο Harry’s New York Bar την δεκαετία του 1920, έγραψε σε μια επιστολή του το 1947 ότι εκείνος είχε εισαγάγει το Bloody Mary στο Χονγκ Κονγκ το 1941.

Manhattan
Ζωηρό κι ενδιαφέρον όσο και η πόλη που το γέννησε. «Σωτήριον» έτος το 1874 και η ιστορία θέλει την Τζένι Τσόρτσιλ να αποφασίζει να διοργανώσει ένα πάρτι για να γιορτάσουν την επιτυχία του Σάμιουελ Τίλντεν στις κυβερνητικές εκλογές της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Για καλή μας τύχη αποφάσισε να καλέσει τον πιο ευφάνταστο bartender της περιοχής ο οποίος δημιούργησε ένα νέο κοκτέιλ ειδικά για την περίσταση. Το θρυλικό πια Μανχάταν. Τζιν, βότκα, και μια σταγόνα χυμός από μύρτιλα ήταν αρκετά για να βάλουν φωτιά στο πάρτι, τους πάντες σε τρελό κέφι και το Manhattan στη βίβλο με τα πιο θρυλικά κοκτέιλ στον κόσμο. Παρότι υπάρχουν κι άλλοι «πατέρες» του κοκτέιλ, η παραπάνω φαίνεται να είναι η πλέον διαδεδομένη και έγκυρη θεωρία για το πώς άρχισε να δημιουργείται η παράδοση του Μανχάταν.

Bellini
Το 1929 ο Τζιουζέπε Τσιπριάνι, ο γηραιότερος μπάρμαν στο ξενοδοχείο Europa της Βενετίας, συνάντησε έναν αμερικανό φοιτητή, τον Χάρι Κάσινγκ. Έχοντας απόλυτη ανάγκη από χρήματα, ο Κάσινγκ κατάφερε να αποσπάσει από τον Τσιπριάνι περίπου 6.000 δολάρια. Εξαφανίστηκε όμως, αφήνοντας τον Ιταλό σε αγωνία για την τύχη των χρημάτων του. Παρόλα αυτά, ο Αμερικανός επέστρεψε τον Φεβρουάριο του 1930, όχι μόνο για να ξεπληρώσει τον Τσιπριάνι αλλά με υπέροχες άγριες διαθέσεις. Για την ακρίβεια στην τσέπη του είχε 24.000 δολάρια και στο μυαλό του την ιδέα να προτείνει στον Τσιπριάνι οι δυο τους να ανοίξουν το δικό τους μαγαζί. Κάπως έτσι ξεκίνησε το Harry's Bar, εκεί όπου γεννήθηκε το Μπελίνι, ένα κοκτέιλ από prosecco και χυμό βερίκοκου. Το πορτοκαλί κοκτέιλ έλαβε το όνομα του από έναν αναγεννησιακό πίνακα του Τζιοβάνι Μπελίνι που λάτρευε ο Τσιπριάνι.

Mojito
Η ιστορία του Mojito με βάση τις περισσότερες πηγές, ξεκινά το έτος 1586. Τη χρονιά που στην Κούβα καταφθάνει η αρμάδα του Κουρσάρου Sir Richard Drake. Ο γνωστός και με το προσωνύμιο «El Draque», ήταν Άγγλος θαλασσοπόρος και πολιτικός της Ελισαβετιανής εποχής. Ένα ταξίδι του στην Αβάνα, έμελλε να αλλάξει την ιστορία των coctails. Για την ακρίβεια όχι εκείνος αλλά ο ξάδελφος του Richard Drake, που υπηρετούσε στη ναυαρχίδα ως πλοηγός και ετοίμαζε συχνά για τους «πειρατές» ένα μείγμα με aguardiente (τον πρόγονο του ρουμιού), μέντα, λάιμ και λίγη ζάχαρη.
Ο ξάδελφος Richard δεν προσπάθησε φυσικά να αυτοσχεδιάσει με εντυπωσιακές δημιουργίες ποτών, αλλά αντιθέτως η ζάχαρη και το αλκοόλ ήταν από τα λίγα γιατρικά που διέθετε τότε ο κόσμος για να αντιμετωπίζει τις στομαχικές δυσεντερίες που ταλαιπωρούσαν το πλήρωμα των καραβιών. Το ποτό αυτό πάντως ονομάστηκε El Draque (ο δράκος), προς τιμήν της οικογένειας Drake και  όταν μετέπειτα γύρω στο 1650 το aguardiente αντικαταστάθηκε από το «ισπανικό» ρούμι, μπορούμε να πούμε με περισσότερη ακρίβεια πως το mojito μπήκε στη ζωή μας.

Daiquiri
Μερικές από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις έχουν γίνει κατά τύχη. Το ίδιο ισχύει και για το daiquiri που ο μύθος το θέλει να ανακαλύπτεται από τον Αμερικανό μηχανικό ορυχείων, Τζένινγκς Κοξ, ο οποίος για…καλή του τύχη ξέμεινε από τζιν, καταλήγοντας να ανακαλύπτει και για δική μας καλή τύχη το daiquiri στο Σαντιάγκο της Κούβας το 1905. Η φήμη του έλαβε τέτοιες διαστάσεις που ο Σάλιντζερ, στο αριστούργημα του "Ο Φύλακας στη Σίκαλη" το έκανε το αγαπημένο ποτό του Χόλντεν Κόλφιλντ ενώ η ιστορία θέλει και τον Τζον Κένεντι να «καταπίνει» την παταγώδη αποτυχία του στην κρίση του κόλπου των χοίρων με ένα καλό daiquiri. Ποιος είπε ότι η ευδαιμονία χρειάζεται πολλά; Λίγο ρούμι, λάιμ και ζάχαρη αρκούν…

Tom Collins
Ίσως η πιο περίεργη ιστορία από όλες αφού το γνωστό κοκτέιλ δεν είναι παρά το εύγεστο αποτέλεσμα ενός –μάλλον σαχλού- αστείου του 19ου αιώνα. Το 1874 συγκεκριμένα άρχισε να συζητιέται –άγνωστο ποιος ή ποιοι το ξεκίνησαν- στην Πενσιλβάνια αρχικά και ύστερα στη Νέα Υόρκη η φανταστική περσόνα κάποιου Τομ Κόλινς ο οποίος υποτίθεται ότι διέδιδε κακές φήμες για τους πάντες. Το αστείο λοιπόν ήθελε να σε ρωτάει κάποιος «Είδες τον Τομ Κόλλινς;» και εσύ να απαντάς «Όχι, δεν τον γνωρίζω». Τότε θα σου έλεγε ο άλλος «Καλά θα κάνεις να πας να τον βρεις γιατί διαδίδει σε όλον τον κόσμο τα χειρότερα για σένα» κι εσύ υποτίθεται ότι έβγαινες στο κυνήγι για τον εντοπισμό του. Όσο αφελές κι αν ακούγεται, το αστείο γρήγορα έγινε viral που θα λέγαμε σήμερα κι όλοι, σε Νέα Υόρκη και Φιλαδέλφεια, έψαχναν για τον περιβόητο Τομ Κόλλινς. Τόσο πολύ «έπιασε» αυτή η φάρσα ώστε πολλές εφημερίδες της εποχής άρχισαν να δημοσιεύουν ιστορίες και υποτιθέμενα σκίτσα του Τομ Κόλλινς ενώ γράφτηκαν και τραγούδια σχετικά. Πιο κερδισμένος από όλους όμως φαίνεται ότι βγήκε ένας τετραπέρατος barman ο οποίος αφού ανέμειξε αριστοτεχνικά τζιν, χυμό λεμονιού, ζάχαρη και ανθρακούχο νερό σκέφτηκε να ονομάσει το κοκτέιλ του Τομ Κόλλινς ώστε αν κάποιος έμπαινε αλαφιασμένος στο μπαρ του ψάχνοντας τον Τομ να είχε παραγγείλει εν αγνοία του το δικό του κοκτέιλ! Περιττό να πούμε για τις χρυσές δουλειές που έκανε...

Cosmopolitan
Αποτελούσε το μόνιμο συνοδό κυριών στο Sex and the City αν και η φήμη του είχε εισχωρήσει στη ζωή των οπαδών του –όπως η Μαντόνα- αρκετά χρόνια πριν. Οι ρίζες του φύονται σε αρκετές πόλεις όπως τη Μινεάπολις, το Σάουθ Μπιτς, το Σαν Φρανσίσκο, το Μανχάταν, την Μασαχουσέτη. Το κοκτέιλ βασικά είναι απλά ένα καμικάζι με μια ανεπαίσθητη δόση χυμού φράουλας. Η πιο λογικοφανής εξήγηση είναι ότι αρκετοί μπάρμεν είχαν την ιδέα της πρόσθεσης της φράουλας την ίδια στιγμή έτσι ώστε να δημιουργηθεί το…αξεσουάρ που η Κάρι Μπράντσο λάτρευε περισσότερο και από τις Manolo Blahnik γόβες της.

Negroni
Διεγείρει την όρεξη γι αυτό και είναι δημοφιλές ως απεριτίφ. Προέκυψε όταν ο Καμίλο Νεγκρόνι πρόσθεσε τζιν στο κοκτέιλ Americano. Το Campari εξουδετερώνει τη γλύκα του βερμούτ, το βερμούτ μαλακώνει τις γωνίες του Campari και το τζιν ζωγραφίζει την επίγευση των άλλων συστατικών εντονότερα. Αρχικά αντί του τζιν σερβιρόταν με club soda, ο Νεγκρόνι όμως ζήτησε να αντικατασταθεί με τζιν για να γίνει λίγο πιο δυνατό και έτσι γεννήθηκε το περίφημο Νεγκρόνι.

Black Russian
O μύθος θέλει οι ρίζες του κλασικού αυτού κοκτέιλ να βρίσκονται στη Ρωσία. Και όλα ξεκίνησαν από μερικούς σκληροτράχηλους Ρώσους που έπιναν για πρωινό βότκα με καφέ και κάποιους λιγότερο σκληροτράχηλους και πιο... ευαίσθητους οι οποίοι πρόσθεταν και γάλα, κάτω από τα περιφρονητικά γέλια του περίγυρου. Το σίγουρο είναι πως το Black Russian ανήκει στην κατηγορία των κλασικών -μετά το δείπνο- κοκτέιλ που γνώρισε μεγάλες δόξες, για πολλές δεκαετίες πολύ πριν βγει στο εμπόριο το Bailey's και ακολουθήσουν μια σειρά από συναφή κρεμώδη αλκοολούχα.

Margarita
Δεν υπάρχει τρανταχτή απόδειξη για το που ακριβώς «εφευρέθηκε» η Margarita. Η πιο αποδεκτή από όλες τις ιστορίες είναι ότι η Margarita εφευρέθηκε τον Οκτώβριο του 1941, στο Cantina Hussong, στην Ensenada του Μεξικό, από τον μπάρμαν Don Carlos Orozco. Ένα βαρετό απόγευμα, ο Don Carlos άρχισε να πειραματίζεται με νέες αναμείξεις ποτών, όταν έφτασε στο bar μια αριστοκρατική επισκέπτρια, η Μαργαρίτα Henkel, κόρη ενός Γερμανού πρέσβη, η οποία ζούσε με τον σύζυγό της, Roy Parodi, στην κοντινή πόλη Rancho Hamilton. Ο Don Carlos της προσέφερε το ποτό και του έδωσε το όνομά της, αφού ήταν το πρώτο άτομο που το δοκίμασε. Ο Don σκαρφίστηκε ένα μείγμα από ίσα μέρη, αποτελούμενο από τεκίλα, λικέρ πορτοκάλι και λάιμ, και το σέρβιρε σε ένα ποτήρι με πάγο, στο στόμιο του οποίου είχε βάλει αλάτι. Ωστόσο, η συνταγή του Don Carlos έγινε με λικέρ Damiana, και όχι με Cointreau. Λίγη σημασία έχει αυτό θα μου πείτε αφού η Μαργαρίτα διατηρεί αναλλοίωτο το «σεξ απήλ» της τόσες δεκαετίες τώρα.

 

Zombie (twisted)Glass: Tiki
Method: Ρίχνουμε όλα τα συστατικά στο shaker και χτυπάμε, έπειτα σουρώνουμε στο ποτήρι και προσθέτουμε τριμμένο πάγο.
Garnish: Δυόσμος, κομμάτι ανανά και lime
Ingrediens:
Zombie Blend 90ml (είναι ενα blend που αποτελείται από 7 ρούμι)
Orange Fine Champagne 20ml
Pink Grapefrute 20ml
Lime 25ml
Simple Syrop 20ml
Pineapple Pure 25ml (homemade)
Grenadine 7.5ml
Angostura Aromatic Bitters 2 dash
Orange Bitters 1 dash
Falernum 10ml (homemade)


Pink Woman
Glass: Wine (Bubble)
Method: Ρίχνουμε όλα τα συστατικά στο shaker και χτυπάμε, έπειτα σουρώνουμε στο ποτήρι και προσθέτουμε τριμμένο πάγο.
Garnish: Δυόσμος, φράουλα και lime
Ingrediens:
Vodka 50ml
Coconat Pure 40ml
Strawberry Pure 40ml
Lime 20ml
Vanilla Syrop 15ml
1 barspoon yogurt

 


Gold Digger
Glass: Coupe
Method: Ρίχνουμε όλα τα συστατικά στο shaker και χτυπάμε καλά, έπειτα διπλο-σουρώνουμε στο ποτήρι το οποίο έχουμε παγώσει.
Garnish: Ένα φύλλο δυόσμου και πάνω του ένα αποξηραμένο τριαντάφυλλο.
Ingrediens:
Black Rum 50ml
Pineapple Pure 30ml
Ginger Syrop 20ml (homemade)
Vanilla Syrop 25ml
Lime 15ml
Angostura Aromatic Bitters 3 dash
5 spearmint leaves

To top