Πράσινες τηγανητές μπανάνες και πολιτικοποιημένα cocktail

 

Μπορεί το νησί της Καραϊβικής να κοντοσυνορεύει με τον Αγ. Δομίνικο (παρεμβάλλεται η Αϊτή), πιττάκια καρύδας αλά Κοκκινάκη του Survivor όμως, δεν έχει! Η σχετικά άγνωστη κουζίνα της Κούβας, έχει τη δική της ιστορία με ή χωρίς καρύδες, αμερικανικά εμπάργκο και Φιντέλ Κάστρο…

 

Από την  Αφροδίτη Α. Καλομάρη 

 

 

Με 388 χρόνια ισπανικής κυριαρχίας, η γαστρονομία της Κούβας δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Ωστόσο, σαν γέννημα θρέμμα της Καραϊβικής κρατά έντονες τις γεύσεις της προ Χριστόφορου Κολόμβου εποχής, όταν κατοικούνταν από ιθαγενείς φυλές, γνωστές ως Ταΐνοι και Σιμπονέι (ινδιάνοι επί της ουσίας), των οποίων οι πρόγονοι είχαν έρθει αρκετούς αιώνες νωρίτερα από τη Νότια Αμερική.  Από τη μία μεριά έχουμε δηλαδή υλικά και τεχνικές που σχετίζονται με τα θαλασσινά, το βούτυρο, τα καρυκεύματα και το ρύζι και από την άλλη, το κυνήγι, τους βολβούς, τις πατάτες, τα φασόλια, το ζαχαροκάλαμο και τους ντόπιους καρπούς όπως οι καρύδες και το κακάο. Όλα αυτά μαζί, τα συναντάμε σ’ ένα εξαιρετικό mix-up συνταγών, που ενώ για το δικό μας ελληνικό γαστρονομικό πλαίσιο μας φαίνονται αταίριαστα, στην ουσία είναι πιάτα σπουδαίας νοστιμιάς…

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την κουβανέζικη κουζίνα πλούσια και ταυτόχρονα λιτή και απέριττη, με τα φασόλια και το καλαμπόκι να παίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις μαρμίτες. Παραδοσιακά πιάτα είναι η παέλια(η ισπανική επιρροή που λέγαμε προηγουμένως) με ρύζι, κοτόπουλο και θαλασσινά, το «moros y cristianos» ρύζι δηλαδή με τα μαύρα φασόλια στο οποίο συνήθως προσθέτουν και ψιλοκομμένο ψημένο μπέικον ή συνοδεύουν με πιτάκια κιμά και το «axiaco» που συνήθως γίνεται με κοτόπουλο και μία πολέντα καλαμποκιού ή μπορεί να το συναντήσετε και σε σούπα μαζί με πατάτες και κάποιους βολβούς. To top πιάτο όμως είναι το «tsikarita», οι πράσινες τηγανητές μπανάνες.  Από το κουβανέζικο τραπέζι δεν λείπει και ο «langosta grille» ο ψητός αστακός με μπόλικο βούτυρο και σκόρδο. Σημειώστε επιπλέον, ότι ένα παραδοσιακό κουβανέζικο γεύμα δεν σερβίρεται σε πολλά πιάτα, αλλά όλα τα φαγητά σερβίρονται ταυτόχρονα.

 

Τα paladares και ο Κάστρο

Οι τουριστικές ανάγκες ήταν εκείνες που έκαναν τον Φιντέλ Κάστρο να επιτρέψει την δημιουργία μικρών σπιτικών εστιατορίων, των paladares.

Δεν είναι τίποτα περισσότερο από λίγα τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο ή σε κάποια αυλή, με φαγητό το οποίο ποικίλει και είναι πέρα για πέρα σπιτικό. Εκεί, μην περιμένετε μενού. Ό,τι υπάρχει έτοιμο για την οικογένεια, μπορεί και ο τουρίστας που θα επισκεφθεί ένα paladares να το δοκιμάσει και να πληρώσει έπειτα ένα μικρό αντίτιμο. Πρόκειται για πολλές μικρές ατμοσφαιρικές γωνιές όπου μπορείτε να φάτε αρκετά καλά, οικονομικά και να έρθετε σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους της Αβάνας.

 

H πολιτική έκανε τα κοκτέιλ

ή τα κοκτέιλ… πολιτική;

Το βέβαιο είναι πως η κατανάλωση διάφορων -πασίγνωστων πλέον κοκτέιλ σε όλον τον κόσμο - είναι προϊόν της δημιουργικότητας των Κουβανών, οι οποίοι έχουν περισσότερο το μυαλό τους στο τι θα πιουν, παρά το στι θα φάνε, αλλά και στην στρατιωτικές διενέξεις με την Αμερική.

Εξόχως δημοφιλές το κοκτέιλ «El Presidente», το οποίο όχι δεν είναι αφιερωμένο στον Φιντέλ, αλλά στον Χεράρντο Ματσάδο που διετέλεσε πρόεδρος της χώρας από το 1925 – 1933, αλλά και ήρωας του ΚουβανοΙσπανικού πολέμου. 

Οι Κουβανοί, εξάλλου, είναι και εκείνοι που έφτιαξαν ποτό με το όνομα Cuba Libre! του οποίου η συνταγή απαιτεί αναψυκτικό τύπου cola. Σύμφωνα με την παράδοση, η ιστορία του ξεκινά γύρω στο 1900. Πιο συγκεκριμένα, εκείνα τα χρόνια οι κουβανέζοι έμαθαν για πρώτη φορά την cola η οποία εισήχθη στο νησί από τα αμερικανικά στρατεύματα. «Cuba Libre!», ήταν η κραυγή μάχης του Απελευθερωτικού Στρατού της Κούβας κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας που έληξε το 1898.

Με δεδομένο και το μετέπειτα αμερικανικό εμπάργκο, ουσιαστικά προσέφεραν ένα πολύ δημοφιλές κοκτέιλ χρησιμοποιώντας ένα προϊόν αμερικανικής προέλευσης (το πώς βέβαια έφτανε η cola στο νησί αυτό είναι άλλο ζήτημα). Κάπως έτσι όταν οι επισκέπτες της απανταχού γης, επέστρεφαν στις χώρες τους, μιλούσαν για ένα κοκτέιλ με πολιτική προέκταση…Στις Ηνωμένες Πολιτείες βέβαια δεν σερβιρίστηκε ποτέ με αυτό τον τίτλο αλλά με το όνομα Mentirita (ένα μικρό ψέμα) ή πολύ απλά «Ρούμι με cola».

Εννοείται ότι δεν ξεχνάμε το «Μojito» και το «Daiquiri» που φτιάχνονται παντού εκεί και που είναι πράγματι εξαιρετικά. Συνδυάζουν το εθνικό προϊόν της Κούβας, το ρούμι, με φρέσκο δυόσμο ή μέντα και με φρούτα, αντίστοιχα. 

To top